Παθήσεις

Η παχυονυχία χαρακτηρίζεται από αρκετά παχείς, καφεκίτρινους και μαλακούς όνυχες.

Η συγγενής παχυωνυχία είναι σπάνια. Η επίκτητη παχυωνυχία παρουσιάζεται υπό μορφή εύθρυπτης υπερκεράτωσης της κοίτης του νυχιού που εντοπίζεται στα πάγια ή στο ελεύθερο άκρο του νυχιού και παρατηρείται στην ψωρίαση, στον ομαλό λειχήνα, στις ονυχομυκητιάσεις και σε άλλα.

Η ονυχόρρηξη χαρακτηρίζεται από τη ρήξη του ελεύθερου άκρου του νυχιού, η οποία πολλές φορές επεκτείνεται κεντρικότερα στη ραχιαία επιφάνεια των νυχιών υπό μορφή επιμηκών αυλακώσεων, που έχουν εντονότερο βαθμό από αυτό του φυσιολογικού νυχιού. Παρατηρείται συνήθως κατά τη γεροντική ηλικία και είναι εντονότερη κατά το χειμώνα, οφειλόμενη στο κρύο και στο στεγνό αέρα. Συμβαίνει πιο συχνά στις γυναίκες προφανώς λόγω της χρήση απορρυπαντικών και κοσμητικών ουσιών. Ονυχόρρηξη μπορεί επίσης να παρατηρηθεί και μετά από έντονο τραυματισμό ή να συνυπάρχει με έκζεμα των δακτύλων, ψωρίαση κ.α

Χαρακτηρίζεται από οριζόντιο διαχωρισμό του ελεύθερου άκρου του νυχιού σε λεπτά πέταλα. Η διαταραχή αυτή μπορεί να οφείλεται σε επανειλημμένους μηχανικούς ή χημικούς τραυματισμούς κυρίως στα χέρια των νοικοκυρών, τα οποία επανειλημμένα εμβαπτίζονται στο νερό και στεγνώνουν. Στους αιτιολογικούς παράγοντες αναφέρονται επίσης το χρόνιο έκζεμα, η μεταβολική οξέωση και τα λοιμώδη νοσήματα.

Τα νύχια στην ονυχογρύπωση είναι δύσμορφα παχιά, επιμηκυσμένα, κυματώδη και κυρτά προς τα πάγια με χροιά κιτρινοπράσινη, φαιά ή μελανόφαιη ενώ η επιφάνεια τους παρουσιάζει επιμήκεις γραμμώσεις.

Η υπερβολική κατά μήκος αύξηση του νυχιού, η οποία δε σταματά στο υπωνύχιο αλλά προχωράει περισσότερο προεξέχοντας 6-8 mm, κυρτώνει προοδευτικά μέχρις ότου πάρει ελικοειδή μορφή, ομοιάζοντας έτσι με κρέας ή με νύχι αρπακτικού.

Οι ονυχομυκητιάσεις παρατηρούνται συνήθως σε ενήλικες. Ενδιαφέρουν τα νύχια των χεριών και των ποδιών και οφείλονται κυρίως στην κάντιντα και στα τριχόφυτα.

Χαρακτηρίζεται από τριών ειδών αλλοιώσεις: υπερκεράτωση του υπονυχίου, αλλοίωση του χρωμάτων των νυχιών και καταστροφή αυτών. Η υπερκεράτωση του υπονυχίου είναι και η συχνότερη αλλοίωση.

Οι μύκητες μεταδίδονται είτε με άμεση επαφή, από άνθρωπο σε άνθρωπο, από ζώα σε άνθρωπο, είτε με έμμεση. Είναι δυνατόν, δηλαδή, να μεταδοθούν από το έδαφος, την άμμο και τις πετσέτες στον άνθρωπο. Γι΄ αυτό είναι προτιμότερο να αποφεύγεται η άμεση κατάκλιση στην άμμο ή στο έδαφος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, χωρίς τη χρήση κάποιας ψάθας ή πετσέτας, η οποία είτε να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τα ίδια άτομα κάθε φορά είτε από άτομα που γνωρίζουμε ασφαλώς ότι δεν εμφανίζουν κάποια μορφή μυκητιάσεως. Επίσης εάν σ΄ εμάς τους ιδίους έχει αναπτυχθεί μόλυνση από μύκητες, είναι καλύτερο να χρησιμοποιούμε ψάθα αντί για πετσέτα στην παραλία, την οποία, μάλιστα, να πλένουμε με νερό πριν από κάθε χρήση.

Τα υποδήματα που χρησιμοποιούνται από πολλά άτομα κατά το λουτρό καθαρισμού στα γυμναστήρια στις πισίνες ή στο πλακόστρωτο, στο οποίο κατά τις ίδιες δραστηριότητες περπατάμε ανυπόδητοι, είναι δυνατόν να αποτελέσουν τα μέσα δια των οποίων μεταδίδονται οι μύκητες, μπορεί, ακόμη, να μεταδοθούν στον άνθρωπο από τα ζώα και ιδιαίτερα από τους σκύλους και τις γάτες, γι΄ αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η επαφή με άγνωστα ή αδέσποτα ζώα.

Είναι η φλεγμονή του παρωνυχίου και διακρίνεται σε οξεία και χρόνια:

Οξεία παρωνυχία
Είναι συχνή και οφείλεται συνήθως στο σταφυλόκοκκο ή την κάντιντα κ.α. Εμφανίζεται μετά από τοπικό τραυματισμό, μετά από επαναλαμβανόμενα δείγματα εκ συνήθειας ή ανευ φαινομενικής αιτίας.Χαρακτηρίζεται από επώδυνη διόγκωση του παρωνυχίου από το οποίο κατόπιν πίεσης ή αυτόματα εξέρχονται σταγόνες πύου.

Χρόνια παρωνυχία
Είναι συχνή και παρατηρείται ιδιαιτέρως σε γυναίκες και γενικά σε άτομα ορισμένων επαγγελμάτων όπως ζαχαροπλάστες, μάγειροι, σερβιτόροι, ιχθυοπώλες κ.α όπως και σε πάσχοντες από διαβήτη ή ακροσφυξία.

Χαρακτηρίζεται από ερυθρότητα, διόγκωση και συλλογή πύου στην ονυχαία αυλαία όπως και πόνος.

Το μπροστινό και κυρίως το πλάγιο άκρο του νυχιού εισέρχεται βαθιά εντός της ονυχαίας αύλακας. Ο μηχανικός αυτός τραυματισμός προκαλείται συνήθως από κακή κοπή, στενά παπούτσια και άλλα. Στις περιπτώσεις ονυχοκρύπτωσης συνιστάται τοπική αντισηψία και προφύλαξη από τραυματισμούς κι εφαρμόζεται η μέθοδος της ορθονυχίας προκειμένου ο πάσχον να απαλλαχτεί.

Με τον όρο εννοούμε όλες τις περιπτώσεις παθολογικών πελμάτων που παρουσιάζουν υψηλή κυρτή καμάρα. Χαρακτηρίζεται από ανώμαλα υψηλή κυρτή καμάρα του πέλματος.

Η παραμόρφωση αυτή χαρακτηρίζεται από την κάμψη της μεσοφαλαγγικής τους πάσχοντος δακτύλου και υπερέκταση των λοιπών αρθρώσεων του. Εμφανίζεται στο 2ο δάκτυλο, αλλά μπορεί να προσβληθεί και το 3ο και το 4ο. Η παραμόρφωση μπορεί να είναι σκληρή και δεν επιδέχεται συνήθως διόρθωση, ανάλογα με το χρονικό διάστημα όπου υφίσταται. Η κύρια ενόχληση που προκαλεί η παραμόρφωση είναι κάλοι όπως επίσης και επώδυνες διαταραχές των νυχιών από τη συνεχή πρόσκρουση τους στο πέλμα.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή όπου χαρακτηρίζεται από σχετική ήαπόλυτη ινσουλίνης. Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Έρευνας, Πρόληψης και Θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη και των Επιπλοκών του (Ε.ΚΕ.ΔΙ.) αναφερόμαστε στα παρακάτω:

Διαβήτης και φροντίδα των ποδιών
Τι προκαλεί τα έλκη του διαβητικού ποδιού;
• Βλάβη των νεύρων (περιφερική νευροπάθεια)
• Συνήθεις παραμορφώσεις όπως κότσι (σφυροδακτυλία) και κάλους, ή πόδια ασυνήθιστου σχήματος για τα οποία είναι δύσκολο να βρει κανείς παπούτσια
• Κακή κυκλοφορία στα πόδια (περιφερική αγγειοπάθεια)
• Τραυματισμοί που αρχικά μπορεί να φαίνονται ασήμαντοι

Λοίμωξη
Όταν το δέρμα έχει ρωγμές, βακτήρια μπορούν να μολύνουν το πόδι. Στα άτομα με διαβήτη που έχουν μειωμένη αίσθηση του πόνου ή κακή κυκλοφορία του αίματος, η επούλωση των τραυματισμών είναι αργή και η ικανότητα του σώματος να καταπολεμήσει μία λοίμωξη μπορεί να είναι εξασθενημένη.

Τα σημεία της λοίμωξης συνήθως εντοπίζονται δύσκολα, και αυτό όταν η λοίμωξη έχει γίνει πια πολύ σοβαρή.

Η δημιουργία ενός διαβητικού έλκους είναι τις περισσότερες φορές αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης ενδογενών, όπως η περιφερική νευροπάθεια ή και η αποφρακτική αρτηριοπάθεια των κάτω άκρων και εξωγενών παραγόντων, όπως ο τραυματισμός.

Η αποφρακτική αρτηριοπάθεια και η επακόλουθη ισχαιμία των κάτω άκρων, σε συνδυασμό πάντα με ένα τραύμα, είναι δυνατόν να οδηγήσει στο σχηματισμό ενός επώδυνου, αμιγώς ισχαιμικού έλκους. Τα αμιγώς ισχαιμικά έλκη αποτελούν το 15-20% του συνόλου των διαβητικών ελκών. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων συνυπάρχει και νευροπαθητικό υπόστρωμα.

Η ψωρίαση των νυχιών ορισμένες φορές προηγείται των δερματικών εκδηλώσεων της ψωρίασης αποτελώντας τη μοναδική εντόπιση της νόσου. Τη συναντούμε συνηθέστερα σε άντρες παρά στις γυναίκες που πάσχουν από ψωρίαση του δέρματος.

Προσβάλλει ένα, περισσότερα ή όλα τα νύχια των χεριών όσο και των ποδιών. Οι ψωριασικές αλλοιώσεις των νυχιών κατά συχνότητα προσβολής είναι : δυσχρωμία, ονυχόλυση, η υπωνύχια υπερκεράτωση, οι δυσμορφίες του νυχιού και οι σχυσματοειδέις αιμορραγίες.

Το έκζεμα και ακόμη περισσότερο η εξ επαφής και η ατοπική δερματίτιδα προκαλούν ατροφικές ή υπερτροφικές βλάβες των νυχιών. Προκαλούν χρόνια παρωνυχία ως και αποτριβή του ελεύθερου άκρου και στιλπνότητα της ραχιαίας επιφάνειας του νυχιού. Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία.

Είναι η συνηθέστερη μορφή ογκιδίων και σε διηθητικό ιό. Τις συναντάμε συνήθως σε νεαρά άτομα και μάλιστα σε παιδιά. Είναι συχνότερα στα δάχτυλα των χεριών παρά των ποδιών. Το δάγκωμα των δακτύλων, φαινόμενο συνηθισμένο στα παιδιά, διευκολύνει πολύ τη μετάδοση του ιού.

Η εγκατάσταση του ιού στο παρωνύχιο γίνεται ευθύς εξαρχής ή με επινέμηση από γειτονική μυρμηγκιώδη εστία.

Οι μυρμηγκιές των πελμάτων κλινικά είναι εν μέρει ιστολογικά από τις κοινές μυρμηγκιές. Οι θηλωματώδεις επεξεργασίες πιεζόμενες από το βάρος του σώματος αναπτύσσονται προς το βάθος κάτωθεν της επιδερμίδας. Εντοπίζονται στα πέλματα ιδιαιτέρως στα σημεία στήριξης και είναι λίαν επώδυνες τόσο κατά το βάδισμα, όσο και κατά την πίεση. Οι μυρμηγκιές των πελμάτων παρουσιάζονται σε διάφορες μορφές:

• Μικροί, σκληροί, πολυγωνικοί κόκκοι εντός του δέρματος.
• Μικροί κιτρινωποί, υπαλιόχροοι δίσκοι διαφαινόμενοι μέσω της επιδερμίδας.
• Κυρίως όμως, στρογγυλή λευκή μαλακή εντοπισμένη μάζα περιβαλλόμενη από λείο κιτρινωπό κεράτινο δακτύλιο.

Οι τύλοι αποτελούν επίκτητη κενοειδή πάχυνση της κεράτινης στιβάδας της επιδερμίδας. Οι κάλοι αποτελούν επίκτητη επιφανειακή πάχυνση της κεράτινης στιβάδας της επιδερμίδας.

Αμφότεροι οφείλονται σε χρόνια τριβή και πίεση. Είναι περιγεγραμμένοι και συνήθως εντοπίζονται στις παλάμες στα πέλματα και τα δάχτυλα.

Οι μολύνσεις των ποδιών από μύκητες είναι μια πολύ συχνή πάθηση. Τα δερματόφυτα εντάσσονται στους μύκητες και είναι οι κυριότεροι ένοχοι των μολύνσεων αυτών. Τα δερματόφυτα βρίσκονται σε πολλούς διαφορετικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Ιδιαίτερα ευδοκιμούν στο θερμό και υγρό περιβάλλον των πισίνων, ντους, αποδυτηρίων και άλλων χώρων που χρησιμοποιούν οι αθλητές. Οι ασθενείς στους εν λόγω χώρους περπατούν συνήθως με γυμνά πόδια. Όταν οι μύκητες αυτοί μολύνουν το δέρμα των ποδιών, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται στο ζεστό και υγρό περιβάλλον που δημιουργείται στα πόδια από τις κάλτσες και τα παπούτσια.

Τα σημεία και συμπτώματα των μολύνσεων από μύκητες στα πόδια, περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
• Έντονο αίσθημα φαγούρας στα πόδια
• Το δέρμα των ποδιών και ιδιαίτερα αυτό που βρίσκεται μεταξύ των δακτύλων, παρουσιάζει ξεφύλλισμα, σπασίματα και φουσκάλες
• Ερυθρότητα και ξεφλούδισμα των πατούσων των ποδιών
• Οι αλλοιώσεις του δέρματος εμφανίζονται στις πλείστες περιπτώσεις στις πτυχές του δέρματος μεταξύ των δακτύλων
• Σε πολλούς ασθενείς η μόλυνση μπορεί να προχωρήσει και να μολύνει τα νύχια. Τα νύχια που μολύνονται παχαίνουν και παίρνουν ένα κίτρινο χρώμα.

Σε σοβαρές περιπτώσεις το δέρμα και τα νύχια που έχουν προσβληθεί από μύκητες, μπορούν να επιμολυνθούν και με βακτηρίδια δημιουργώντας πύο, περισσότερη φλεγμονή και λειτουργικά ή ακόμη αισθητικά προβλήματα.

Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση από το γιατρό. Οι αλλοιώσεις του δέρματος και ο εντοπισμός τους είναι χαρακτηριστικά.

Το ιστορικό μπορεί να δείξει ότι ο ασθενής κάνει σπορ, χρησιμοποιεί κοινόχρηστους χώρους σε πισίνες, γυμναστήρια, αποδυτήρια. Οι συνήθειες αυτές αυξάνουν τις πιθανότητες προσβολής και μόλυνσης του ασθενούς από μύκητες. Όταν εξεταστούν στο μικροσκόπιο ξεφλουδίσματα από το μολυσμένο δέρμα, τα δερματόφυτα φαίνονται επιβεβαιώνοντας έτσι τη διάγνωση.

Εάν υπάρχει υποψία για μόλυνση από μύκητες στα πόδια, είναι προτιμότερο ο ασθενής να μην κάνει θεραπεία από μόνος του βάζοντας κρέμες κατά των μυκήτων.

Η θεραπεία περιλαμβάνει αρχικά, φάρμακα εναντίον των μυκήτων που χορηγούνται τοπικά. Συνήθως η θεραπεία επιβάλλεται για μερικές εβδομάδες. Υπάρχει ο κίνδυνος η ασθένεια να επανέλθει μετά από την αρχική υποχώρησή της. Ο γιατρός στις περιπτώσεις αυτές όπως επίσης και σε άλλες σοβαρές μολύνσεις, μπορεί να αποφασίσει να χορηγήσει αντιμυκητιακά φάρμακα από το στόμα.

Επίσης πρέπει να τονίσουμε ότι οι ασθενείς με διαβήτη, κινδυνεύουν περισσότερο από τις παθήσεις των ποδιών. Μολύνονται πιο εύκολα και για αυτό εάν παρατηρούν ανωμαλίες στα πόδια τους, θα πρέπει άμεσα να ζητούν συμβουλή από το γιατρό τους.

Εκτός από τους διαβητικούς, οι ασθενείς που πάσχουν με διαταραχές του κυκλοφορικού συστήματος, με ασθένειες που μειώνουν την άμυνα του οργανισμού ή που παίρνουν θεραπεία που προκαλεί ανοσοκαταστολή (μείωση της άμυνας του οργανισμού), κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν από μύκητες στα πόδια.

Η μείωση της άμυνας του οργανισμού επιτρέπει στους μύκητες να ναπτυχθούν και να μολύνουν τα πόδια και στη συνέχεια τα νύχια. Οι ασθενείς με γενικές ασθένειες όπως διαβήτη, κυκλοφορικές διαταραχές και με παθήσεις ή θεραπεία που μειώνουν την άμυνα του οργανισμού τους, είναι αναγκαίο να ζητούν άμεσα τη συμβουλή του γιατρού τους όταν παρατηρούν ανωμαλίες στα πόδια τους.

Τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι η πρόληψη είναι εξ ίσου σημαντική με τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Η καλή υγιεινή και φροντίδα των ποδιών τα προστατεύει από μολύνσεις με μύκητες.